Hoe hebben ze gereageerd...

hallo,
Ik wilde graag weten hoe jullie omgeving (familie, collega's, je gezin, andere) reageerde toe je ze vertelde dat je leest in de Lenormandkaarten.

wat mij betreft, enkel mijn vriendin weet dat ik passie heb voor die kaarten en jammer dat ze die passie niet meedeeld. ze wilt zelf niet dat ik ze legt voor haar. (ze geloofd er helemaal niet in...)

reageer er maar op los op deze topic!

groetjes

Mijn man en mijn dochter die geloven er ook niet in, maar toch zal mijn man wel eens een kaartje leggen. Omdat ik er toch wel al wat dingen heb uitgehaald die achteraf bleken uit te komen.

Onze zoon, die staat er helemaal anders tegenover. Die wil altijd weten wat ik aan het doen ben en wat de kaartjes betekenen, en hij durft zelf al wel eens een kaartje leggen ook.
De kinderen zijn er hier eigenlijk thuis mee opgegroeid, maar ze houden het wel voor zichzelf. Dus hun vriendjes en vriendinnetjes komen gelukkig niet vragen om leggingen ivm die toekomstige lieven.

Mijn grootmoeder die weet het niet, ja ik heb ook veel jaren geen contact met haar gehad (dit was ook zo met mijn moeder), maar mijn schoonvader weet het wel en informeert wel eens van tijd tot tijd 'leg je de kaartjes nog' Een paar jaar geledenheeft hij ze wel eens gelegd, maar nu is het lang geleden.
Mijn vader ja die weet het, maar zegt er nooit iets over...doet of hij het niet weet.

Ja, dan in de omgeving ik zou zeggen sommigen weten het, sommigen niet...maar diegene die het weten zijn eigenlijk in de minderheid. Waarom? Wel ik heb een probleem met mensen te vertrouwen en ik denk dat ik ze dit ook niet graag toevertrouw, voor mij is dit mijn wereld, een wereld waar ik tot rust kom...laat er me dan ook van genieten!

Ik ben eens nieuwsgierig naar de anderen, leuke vraag Romu. Thanks!

Hoihoi Ja, leuke vraag!

Ik doe dat nu al zo'n.... 18 jaar, allez.... lezen voor andere mensen dan. Maar ik hou me met meer bezig dan de Lenormandkaarten alleen. Iedereen weet't, en de 1 kan daar al beter mee om dan de andere. Ik kom uit een familie van mensen die dingen zien, van mensen die op 1 of andere manier met spirituele dinges bezig zijn. Maar er zitten er ook tussen die alles doen om die spirituele wereld te ontwijken.

Mensen krijgen nogal snel schrik van me als ze me leren kennen en weten waar ik mee bezig ben. Ik denk dat dat de mensen zijn met een slecht geweten Ik trek er me niks van aan, ben wie ik ben, doe wat ik graag doe.... als ze m'n hulp nodig hebben weten ze me wel te vinden. Ik zal me nooit opdringen, ook al vinden ze soms dat ik gek ben 'want dat die dingen niet bestaan'.... maar ik sta altijd klaar om ze hun ongelijk even te bewijzen

dank je wel Althea en Kat voor jullie eerlijkheid over dit onderwerp. ik weet dat het niet altijd even evident is om daarover te praten met derden. ik wil me ook niet opdringen bij de mensen, want ik weet hoe rap je vandaag gecatalogeerd word.
groetjes...

Kat schreef:

Hoihoi Ja, leuke vraag!
Ik zal me nooit opdringen, ook al vinden ze soms dat ik gek ben 'want dat die dingen niet bestaan'.... maar ik sta altijd klaar om ze hun ongelijk even te bewijzen

Eigen,lijk is dat soms een leuk moment vindt ik...allé ik heb er soms plezier in, als je zo een gezicht van iemand ziet die dat eigenlijk moet toegeven dat ' er wel iets is' maar dat ze het nog niet goed weten.

Zo een gezicht is geld waard.

En hoe zat het bij de jullie?

Goh, ze hebben daar niet echt op gereageerd, ik denk dat ze 't bij mij al gewoon zijn dat ik mij nu eenmaal aangetrokken voel door zaken wat een doorsnede mensen niet doet

Ja - ik keek er van op dat het niet bij iedereen gewoon is om met de kaartjes bezig te zijn.
Bij ons was het al heel normaal omdat mijn oma ze legde voor iedereen die er om vroeg.
Vlak voor mijn moeder kwam te overlijden was ze er ook mee bezig om het te leren en een aantal van haar zussen probeerden het ook wel. Eén tante van me doet het ook elke dag. Mijn vader is van het begin af altijd al bang geweest dat ik in zijn verwrongen geest kon kijken dus dat vond ik best.... maar had daar geen astrologie of kaartjes voor nodig.
Omdat ik al vroeg geïnteresseerd was in Astrologie was de overgang naar de kaartjes niet zo groot, mijn man is er gewoon in meegegroeid. Hij is "Atheïst" zegt hij maar nadat ik hem veel verteld heb over de Astrologie staat hij daar niet helemaal negatief meer tegenover. Mijn dochter vind het allemaal maar niks maar dat komt dan weer door haar "geloof"...
Tegenover vreemden ben ik er wel open over. Dat komt denk ik omdat ik er al zoveel discussies over gevoerd heb dat ik niet meer van mijn stuk te brengen ben. Vraag ook vrij vlot of ze geïnteresseerd zijn. Verder heb ik weinig mensen gekend die niet geïnteresseerd waren in deze onderwerpen of waar ik er niet mee over kon praten maar het kan zijn dat het in Nederland vrijer is?

@Johanna, sorry voor de Off-topic, ik heb laatst een superinteressant boek gekocht, over astrologie, die zich erg toelicht op de maansknopen!
Man, stond ik eventjes versteld...nu voelt het nog meer aan dat ik & partner bij mekaar zijn om een reden, en waarom wij een klein tweelingkje hebben gekregen

Wel Johanna, ik denk toch dat Nederladners daar opener in zijn, ik vindt dat je hier nog veel mensen tegenkomt die het maar wat 'poespas' vinden. en je eigenlijk voor zot verklaren omdat je ermee bezig bent....tot je dan iets zegt dat ook gebeurd, hmm, dan beginnen ze anders te denken.

Ik denk dat een Belg eerst bewijzen moet zien en dan pas geloven.

Hoe is het toch mogelijk België is al 100 jaar hét land waar de beste en originele Lenormand kaartjes vandaan komen!
Maar de Nederlanders staan ook bekend om hun nuchterheid dus dat klopt dan weer niet.
Het kan ook komen door de Kerk die het altijd verboden heeft. Mijn oma was diepgelovig katholiek maar ze had er geen moeite mee toch met de kaarten bezig te zijn. "Wat je met liefde doet is altijd goed", was haar opinie. Ze zei wel eens tegen me dat Tarotkaarten 'gevaarlijk' waren.

Men heeft mij een 2tal jaren gezegd dat ik een spiritueel kantje had, en dat ik het wel zou ontdekken. Meer en meer begon ik het gevoel te hebben dat het geen toeval kon zijn bij sommige zaken die gebeurden in die 2 jaar dat ik besloot kaarten aan te schaffen. Dit was in oktober vorig jaar. Het is een moeilijk pad om te bewandelen maar ik geef niet op. Ik durfde het eerst tegen niemand zeggen buiten een vriendin. Ik wilde zo graag lezen 's avonds maar dan moest ik het wel even zeggen tegen men man wat dat boekje nu betekend :-) Hij gelooft er totaaaal geen snars van, ik respecteer zijn mening maar dat maakt het voor mij moeilijk, ik moet het steeds doen als hij er niet is anders voel ik mij er ongemakkelijk bij.
In januari ben ik nog eens mijn kaarten zelf gaan laten leggen, die mevrouw zei dat er zielen rond me zijn die plots zijn gestorven, toen heb ik het voor de 1e maal aan mijn moeder verteld, ik had schrik voor haar mening maar wat bleek, toen ik een jaar of 6 was zijn er blijkbaar zaken gebeurd en hebben ze toen al raad ingeroepen en die mevrouw zei dat later een spirituele groei ging kennen. Ik heb men vader er dan ook over aangesproken en hij bevestigde maar voor de rest mondje dicht :-) Ze schrokken er niet van, het was alsof ze wisten dat het eens ging komen, vreemd :-)
Onlangs heb ik het nog 2 andere vriendinnen verteld die mij ook graag eens laten oefenen.
Het ligt idd niet altijd zo simpel he!

Mag ik nog even toevoegen dat ik een Belgje ben onder jullie? maar ik voel me hier goed!

Groetjes

Veerle

Ja, Veerle ik kan wel begrijpen dat als je er niet in bent opgegroeid dat het dan allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Maar uit je verhaal blijkt toch weer dat je moeder er toch wel eens in het geheim mee bezig is geweest!
Dat van je man is jammer maar voor jou wel een goede oefening om te leren jezelf te zijn bij je man. Zoals ik al vertelde ziet mijn man er ook niets in maar hij laat mij mijn gang gaan en dat is hem maar geraden ook!
Je zou kunnen zeggen tegen mensen waarvan je denkt dat ze het maar zozo vinden dat er tegenwoordig heel anders met de kaarten wordt omgegaan. Namelijk om een dieper inzicht in jezelf en het leven te krijgen (vooral Tarotkaarten) en om je creativiteit te ontwikkelen bij het combineren van symbolen. Het gaat er ook niet om om in de toekomst te kijken maar om 'Waar' te zeggen.... en soms slaat dat op de toekomst. Ik probeer dus in een gesprek met vreemden of mensen die er sceptisch tegenover staan alle geheimzinnigheid weg te nemen en ook niet over kijken in de toekomst te praten. als ze daar over beginnen zeg ik dat dat niet belangrijk is. De toekomst is wat je er vandaag van maakt tenslotte en die pot met goud moet je echt zelf verdienen.

Hallo Johanna

Mijn moeder is een gesloten boek, wel weet ik dat ze soms de kaarten liet leggen.
Bedankt alvast voor de tip! Zo heb ik meteen een antwoordje klaar als ze moeilijk doen ;-)